Wenen

We zijn er vroeg bij vanmorgen. De ochtendstond heeft goud in de mond, en in Wenen is dit zeker van toepassing! Er valt zoveel te ontdekken. Wij met de vrienden dus meteen op ontdekkingstocht in een stad die voor de meesten onder ons onbekend terrein is. We zijn anders wel goed voorbereid: een lange lijst vol “musts” en “nice to do” om niets te missen en van alles te snoepen.

En dat is wat Wenen is: een “snoepstad”, zowel cultureel als culinair. Met niets te vergelijken: de pracht en praal van deze wondermooie stad! We moeten de Habsburgers dankbaar zijn voor zoveel moois: de paleizen, de lipizzanerpaarden, de kunst. Eeuwenlang werden ze verzameld en daar genieten we nu mateloos van.

Een vijfdaags verblijf is ideaal om meer dan een eerste indruk van de stad te krijgen. Het programma zit overvol cultuur, culinaire ontdekkingen, interessante gesprekken en kilometerslange wandelingen.

 

Wenen is ideaal voor wie gek is van barok, neoclassicisme, gotiek en jugendstil, voor wie houdt van klassieke muziek en het goede leven, voor levensgenieters dus. Want dat doe je hier: genieten van ’s morgens tot ’s avonds.

De dag start al met een lekker uitgebreid ontbijtbuffet in Hotel am Konzerthaus, in de Belvederewijk, ideaal gelegen om van hieruit uitstappen te doen. Alles ligt op wandelafstand.  Wenen is net en clean. Dat valt ons meteen op. We zijn hier beslist niet alleen, en toch is het nergens druk, behalve ’s middags in de bekendste koffiehuizen.

In Café Central en bij Demel kan je niet binnen zonder reserveren, toch niet op het middaguur. Vanzelfsprekend zijn er goede alternatieven, zoals Café Mozart en Diglas. Een prachtig kader en de heerlijke warme drankjes en hapjes zijn een welkome opwarmer op koude of natte dagen.

In Wenen val je van de ene verrassing in de andere. De kerken, de paleizen, de musea, enz. Er staat elke dag wel een kerk op het programma: de Stephansdom, de Annakirche, de St-Michaelskirche. Iedere dag komen we voorbij de majestueuze Karlskirche, waar we op zaterdagavond het Mozart Requiem concert bijwonen met orkest, koor en solisten. Een aangrijpend moment. Klassiek met stijl om “u” tegen te zeggen.

Het lichtere werk wordt gebracht in Schönbrunn. Het paleis ligt iets buiten het centrum, heel makkelijk bereikbaar met de metro. We hebben combinatietickets voor een rondleiding, diner en concert. De zalen van het paleis zijn overdonderend mooi. Het concert is van het lichtere genre, met veel Mozart en Strauss. Je mist niet echt iets als je enkel voor de rondleiding gaat.

We gaan nog even naar de Karlskirche. De kerk wordt momenteel binnenin gerestaureerd. Bezoekers kunnen er via de lift en vervolgens nog enkele stellingtreden helemaal tot in de koepel. Wie last heeft van hoogtevrees, blijft beter beneden. We zitten hier als in de hemel, tussen de fresco’s van wolkjes en engelen in zachte en prachtige kleuren. Ongetwijfeld de mooiste kerk van alle.

Shoppen hebben we niet zoveel gedaan. Maar voor wie zoekt naar de fijnste stoffen, is Wilhelm Jungmann & Neffe aan de Albertinaplatz een aanrader.

Voor wie wil proeven van etenswaren uit alle windstreken, van Weense zoetigheden tot Vietnamese schotels, is op de Naschmarkt aan het goede adres. Een aaneenschakeling van Weense en exotische stalletjes, die een onwaarschijnlijk aanbod van etenswaren etaleren. Het scherpt je honger aan. Het is dan ook al middag. Na een rigoureuze kwaliteitscheck kiezen we voor het gezellige en verwarmde terras van visrestaurant Nautilus. Het is er fantastisch lekker en hier zouden we wel een hele namiddag kunnen doorbrengen. Maar we moeten verder. Er is nog zoveel te doen!

De Wagnergevels aan de Nashmarkt zijn bijzonder mooi versierd (nrs. 40-42). In de aaneenschakeling van 18de-eeuwse neoclassicistische architectuur, die als showcase van de grootsheid van het Habsburgse rijk fungeren, duiken deze gebouwen op die helemaal afwijken van de traditionele bouwstijl uit die tijd. Een breuk met de geschiedenis. Otto Wagner, een aanhanger van de Secessionbeweging, waar Klimt de leiding van nam in 1897, toen op het hoogtepunt van zijn beroemdheid.

Het gebouw van de Wiener Secession is vlakbij. Boven de deur staat: “Der Zeit Ihre Kunst. Der Kunst Ihre Freiheit” (“Voor elk tijdperk zijn kunst, vrijheid voor alle kunst.”). Een hoogtepunt van de reis, wat mij betreft. Het Secessiongebouw is magnifiek, maar helaas in renovatie. Enkel de Beethovenfries is te bezichtigen, het mooiste wat er hangt, ongetwijfeld. Voor ander werk van Klimt en zijn vrienden moeten we op andere adressen in Wenen zijn.

Kunsthistorici hebben de Wiener Secession altijd wat genegeerd, omwille van een zogezegd gebrek aan een programma. Zij hebben het wellicht nooit goed begrepen. Het was juist de pluralistische approach van de kunsten die de beweging zo uniek maakte. Ze bracht naturalisten, modernisten, impressionisten samen en uit al die disciplines kwam een geheel nieuwe kunst voort, een “Gesamtkunstwerk”. Ze zochten naar nieuwe technieken en kwaliteitshandwerk om zich af te zetten tegen de morele afgang veroorzaakt door de industrialisering.

Even een misvatting uit de wereld helpen: Secession is geen synoniem van de Jugenstilbeweging, hoewel de Secessionisten veel Jugendstilelementen in hun werken verwerkten. Jugendstil is de Duitse versie van art nouveau. De Secessionstijl bestaat uit herhaling, symmetrie, het vierkant als dominante vorm en de telkens weerkerende motieven waren het rooster en schaakbord. Charles Renee Mackintosh met zijn geometrisch design en op bloemen geïnspireerde decoratieve motieven speelde een grote rol in de vorming van de Secessionstijl. De Secessionisten waren ook niet immuun voor de invloed van Japans design.

We gaan dus op zoek naar werk van Klimt. Albertina, een neoclassicistisch paleis, een museum met een duizelingwekkende collectie kunstwerken, één van de belangrijkste ter wereld. Goed idee van Riet om hier binnen te stappen. Er is net een tentoonstelling “Monet to Picasso”. Wat hier aan kunst hangt, is werkelijk adembenemend. We zijn zo onder de indruk van het prachtige aanbod. Van onschatbare waarde.

Hetzelfde kan worden gezegd van het Belvederepaleis. Ook hier een uitmuntende collectie aan kunstwerken. De Kus van Klimt hangt hier.

Je hebt echter niets gezien zonder een bezoek aan de Prunksaal. De hofbibliotheek van Karel VI heeft zijn naam niet gestolen. Overdonderend gewoon. 2,6 miljoen boeken, alstublieft! Barok ten top! Een must, dat is zeker.

En we krijgen er maar niet genoeg van, van de pracht en praal. Die vind je in veelvoud in Hofburg, een paleizencomplex om u tegen te zeggen. In de verte zien we het prachtig verlichte Rathaus. Hier gaan de kerststalletjes als eerste open. Zo feeëriek. Hier is ook de Spaanse Rijschool gehuisvest. We zijn er op zondagochtend. Wat zijn de Lippizanerpaarden toch elegant: ballet op muziek van Strauss.

Alle zintuigen worden geprikkeld in Wenen. De obligate Wienerschnitzel proeven we bij Plachutta Gasthaus am Oper, waar ze ons nog net kunnen ontvangen voor we naar het Mozart Requiem in de Karlskirche gaan. Ook hier is reserveren aan te raden.

Onze laatste avond houden we in Restaurant Anna Sacher in Hotel Sacher. De laattijdige reservatie heeft wat voeten in de aarde gehad. Een tafel voor tien reserveren is niet altijd makkelijk. Zeker niet op het allerlaatste moment. De goden zijn ons goed gezind. We worden verwacht. Wat we hier beleven, is met geen woorden te beschrijven. De elegante, chique en knusse omgeving en de bediening van allerhoogste kwaliteit vervullen ons met een gevoel van bovenmatig geluk. Wat een prachtige locatie om onze vijfdaagse te besluiten. We genieten volop en dat is wat wij met onze vrienden heel goed kunnen: genieten van bijzondere momenten en die kan de staff van restaurant Anna Sacher als geen ander schenken.

Martine & Jo

2016