Voor een verlengd Paasweekend kozen we deze keer voor Kent : niet ver, niet zo duur en ‘British’. We zochten vooral rust, wat gezonde buitenlucht, mooie natuur, leuke stadjes, lekker eten en een goed hotel. Quality time dus.
Elke keer dat we de Chunneltrein nemen, worden we stil van pure verbazing. Hoe hebben ze dit ooit voor elkaar gekregen ? Een tunnel van 55 km lang, zomaar onder de Noordzee, van Calais naar Folkstone. Een huzarenstukje. Elke dag pendelen tientallen treinen vol personenwagens, vrachtwagens en bussen tussen het Europese vasteland en Groot-Brittanië. De reservatie, het in- en ont-‘schepen’, de veiligheidscontroles, alles verloopt verrassend vlot. 35 minuten later sta je aan de overkant, in een andere wereld, een uurtje vroeger, waar rechts links betekent (in het verkeer), waar men afrekent in ponden en afstanden meet in miles.
Eens uit de tunnel kom je in Folkstone. Een stadje met twee gezichten. Enerzijds zijn de wijken en het haventje vol vergane glorie dringend aan renovatie toe. In het verkeersvrije stadscentrum is er bovendien heel wat zichtbare armoede. Het geeft ons in elk geval een troosteloze en zielloze indruk. Anderzijds is er de “sea side”, waar men volop aan het werk is om het strandleven een nieuw elan te geven. Vanaf de monumentale boog ter nagedachtenis van de vele gesneuvelden tijdens WOI naar het zuiden toe, is de renovatie al achter de rug, met een heel mooie promenade en leuke strandjes tot gevolg.
Staat in reisgidsen niet onmiddellijk met stip vermeld. Maar omdat we aan de rand van dit stadje logeerden, gingen we te voet eens op verkenning. Het was heerlijk wandelen op de dijk bij een zacht zeebriesje. Op het kiezelstrand trekken de vissers hun catamaranachtige vissersboten tientallen meters op het strand om hun buit aan wal te brengen. Iets landinwaarts steek je meteen het Het Royal Military Canal over (gebouwd om Napoleon af te houden), dat maar dat nu een verrassende oase van rust creëert, inclusief romantische roeibootjes, op een paar honderd meters van de kustlijn. Tussen 11 en 15u is het stadscentrum verkeersvrij.
Het is Paaszaterdag, een lentezonnetje, de lokale big band zorgt voor ambiance, kleine authentieke winkeltjes en super vriendelijke mensen. Het plaatje klopt perfect!
Aan de bouw van deze waterburcht nabij Maidstone werd reeds in 857 begonnen. Dit imposante gebouw herbergt een schat aan letterlijk eeuwenoude verhalen. Op vandaag is dit kasteel helemaal gerenoveerd, elektriciteit incluis, en volledig afgestemd op toerisme, feesten en business events. De tocht doorheen het kasteel leidt je door statige troonzalen en stoffige slaapkamers, om af te sluiten in de prachtige tuinen. Er is animatie voorzien voor de kinderen zodat een daguitstap naar een oud kasteel ook voor hen boeiend wordt. Het is een heel mooi domein, maar (toen) 27 pond voor een ticket per volwassene is niet echt wat je goedkoop kunt noemen. Als troost is jouw ticket een jaar lang geldig. Nou ja …
Een kleine, maar interessante stad, die met fierheid haar eeuwenoude geschiedenis koestert. Alles draait rond de enorme kathedraal die beslist een bezoekje waard is, zowel boven- als ondergronds. In de straatjes er rond zijn tal van winkels, restaurants en bars die het gezellig maken om hier wat rond te slenteren. Het kan hier behoorlijk druk zijn, want toeristen worden met bussen aangevoerd. Wij waren er echter met Pasen; de meeste winkels waren gesloten en het was dus iets rustiger. Toen de Paasviering in de kathedraal afgelopen was, konden we wel even de aartsbisschop van Canterbury (Anglicaanse Kerk) en vader van 6 kinderen, Justin Welby, begroeten en de typische kledij van zijn entourage bewonderen.
Bar Tip: een leuke plek voor een hapje, drankje of wijndegustatie (bestel daarvoor de 'Wine Flight') is The Shakespeare Wine Bar op de Buttermarket.
Tijd voor een fijne wandeling op de krijtrotsen van Dover. Het is een mooie 50′-tocht van bij het visitor center tot bij de vuurtoren een stuk verderop. Het wandelpad kies je zelf : op veilige afstand van de rand van de kliffen, of heel dichtbij. Hou je kinderen hier bij de hand, want ons leek het voor hen soms wel echt gevaarlijk. Ook niets voor mensen met hoogtevrees. Wij hebben van deze wandeling echt genoten. Uitwaaien met de zeebries in je gezicht onder een flauw lentezonnetje. Pure vakantie, toch?
Isabelle & Marc
The White Cliffs of Dover: als je ze vanop het water ziet lijken ze al indrukwekkend, maar als je er bovenop staat, dan pas merk je hoe majestueus ze zijn.
contacteer ons
Hoe kunnen we u helpen?
