Met 7 zijn ze, de Canarische Eilanden; althans de bewoonde. Eigenlijk zijn het bergtoppen van een onderzeese bergketen die boven de oceaan uitsteken. Tussen de Tenerife en Fuerteventura ligt Gran Canaria. Een zo goed als rond eiland met een diameter van ongeveer 50 km. Gran Canaria is vooral bekend – net zoals de andere eilanden trouwens – voor zijn zee-zon-strand vakanties, maar wij gingen ook eens verder kijken, uit nieuwsgierigheid.
Ons jotel was gelegen in Maspalomas in het toeristische zuiden. Het strand van Maspalomas en de hele site die er rond gebouwd is, heeft weinig authentieks; het is een vrij recente urbanisatie rond de immense en opvallende vuurtoren El Faro (pas gebouwd in de jaren ’60). Hier is het perfect toeven voor toeristen die willen genieten van zon en strand.
Verderop ligt het bekende Playa del Inglés, dat nog méér de kaart trekt van het massatoerisme met talloze hotels, restaurants en bars. Maar we zitten hier dan ook midden in het toeristische hart van Gran Canaria.
Tussen het strand van Maspalomas en Playa del Inglés ligt een eigenzinnige duinen formatie die je niet direct verwacht op een vulkanisch eiland. Naar verluid zou dit zand van de Sahara zijn …
Een gezellig plaatsje is Puerto de Mogán, een typische en kleine jacht- en vissershaven in het zuidwesten van het eiland. Hier staat een lekkere visschotel vanzelfsprekend op het menu. Het strand, Playa de Mogán, is prima voor zonnebaders.
We trokken naar het midden van het eiland. Het gaat meteen steil de hoogte in want de hoogste top van het toch vrij kleine eiland – Pico de las Nieves – steekt zo’n 1949m boven de zeespiegel uit. Ons doel is de Roque Nublo (de ‘wolkenrots’), een 67m hoge monoliet en publiekstrekker. Wij hadden echter pech: de wolken hingen zo laag over de berg heen zodat er geen monoliet te zien was. Na enkele tijd kregen we wel als troostprijs een glimp te zien van de buurman El Fraile, een kleinere rots die lijkt op een monnik. Niet erg, want de rit naar deze top is zonder meer indrukwekkend. Gran Canaria, weg van het toerisme, is wondermooi !
We houden o.m. halt in Tejeda, wellicht het hoogst gelegen bergdorp van het eiland. Het staat in toeristische gidsen zelden als een ‘must see’ vermeld, maar het is toch een aan te raden stop omwille van de rust, gezelligheid en immense panorama’s. We hadden er een streekgerechten-lunch tussen de locals, wat de ervaring natuurlijk nog rijker maakt. Bij het verlaten van het dorp zagen we dat het dorp toch gezien wordt als een toeristisch interessante plaats en ondersteund wordt met Europese subsidies.
We hebben heel wat dorpjes bezocht, die allemaal dezelfde rust uitstralen. Maar we konden Gran Canaria niet verlaten zonder de hoofdstad Las Palmas bezocht te hebben. Deze ligt in het ‘nattere’ noorden van het eiland en is in trek bij de Canarianen. Toeristen blijven doorgaans meer in het ‘drogere’ zuiden. Las Palmas blijft hierdoor een aangename stad, met hotels, restaurants, bars, universiteit, consulaten, enz., met als centrum de Plaza Santa Ana en de St. Anakathedraal.
Isabelle & Marc
contacteer ons
Hoe kunnen we u helpen?
