Om met de deur in huis te vallen: Corfu is een fantastisch mooi eiland! De azuurblauwe zee is prachtig, de talrijke stranden mooi, de landschappen met hoge rotstoppen ongerept, en de historische dorpjes zijn uitnodigend. We waren onder de indruk en hebben een erg mooie vakantie gehad. Zo, nu over naar de details.
Corfu is het één van de meest noordelijk gelegen Griekse eilanden in de Ionische zee, op het smalste punt slechts 2 kilometer verwijderd van Albanië en – iets verder verwijderd – van het Griekse vasteland. De oppervlakte bedraagt ongeveer 1 vijfde van de provincie Oost-Vlaanderen. In vogelvlucht is het ongeveer 61 km lang en gemiddeld zo’n 10 km breed. De hoofdstad is het gelijknamige Corfu, ook Kerkyra genaamd.
Zicht op het Oude Fort vanaf de "Gate of Ayios Nikolaos"
Wij logeren op wandelafstand van de oude stad, in de buurt van de yachthaven en van de kades voor cruise- en ferryschepen. Langs het “Nieuwe Fort” (16e eeuw) komen we in de oude stad, de Campiéllo, waar het heerlijk flaneren is in de smalle steegjes, met talloze toeristische en ambachtelijke winkeltjes.
Het “Oude Fort” (6e eeuw) houdt het verleden vast, maar vandaag draait alles om de Esplanade, een plein dat van ’s morgens tot ’s avonds leeft. Eens de cruisetoeristen terug aan boord van hun schip zijn, wordt het rustiger in de steegjes.
De Venetiaanse renaissancehuizen kleuren goudgeel in de avondzon. De vele kerken getuigen in stilte van een rijke geschiedenis, met de ranke toren van de Spyridonkerk. Tot laat in de avond wordt er gezellig getafeld. De volledige binnenstad van Kerkyra staat op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Als eerste halte kiezen we het Achilleionpaleis, gebouwd in de 19e eeuw in opdracht van keizerin Elisabeth “Sisi” van Oostenrijk. Helaas waren er renovatiewerken aan de gang en konden we enkel de tuinen bezoeken.
Verder zuidwaarts vinden we de (kiezel)stranden van Morïtika, met exotische palmen en rieten parasols. Helemaal in het zuiden is Lefkimmi een aardige stop, met enkele tavernes aan een brug over de rivier. Iets verderop is er de grote kade voor de veerboten naar het Griekse vasteland en Paxos.
Terug noordwaarts rijden we ons in de smalle steegjes van Argirades bijna vast, maar een sportieve klim met de trappen brengt ons naar een kapel en een mooi uitzicht over de omgeving.
Verder komen we in Agios Georgis en Issos Beach, waar de zandstranden uitgestrekt en rustig zijn.
Het Korrision Lake is een grote lagune waar veel vogels de winter doorbrengen. Een uitdaging voor wandelaars.
Agios Gordis is dan weer een aantrekkelijk badplaatsje, te herkennen aan een rotspiek die voor de kust uitsteekt.
Een mooie rit met fantastische views brengt ons naar Kassiopi. Dit oude vissersdorpje heeft een ver verleden, en is nu een zeer aangename plaats om te vertoeven. Een strand heeft het niet – daarvoor moet je een kilometertje verder -, maar net zoals overal rond het eiland is ook hier de azuurblauwe zee verblindend mooi.
We rijden naar de Pantokrator, de hoogste top van het eiland (906 m.). Onderweg drinken we eerst koffie in Strinilas onder een oude olm in de typische taverne Oasis.
Bovenop de top van de berg is er een klooster(tje) dat in de zomermaanden bewoond wordt door een monnik. Helaas deelt het klooster de top met tientallen zendmasten die “nogal in de weg staan”. Nochtans zijn de panorama’s in de 4 windrichtingen de moeite waard. Een aanrader, en een uitdiging voor veel fietsers.
We rijden de berg af aan de andere zijde en belanden in Sidari, een toeristisch kustdorp, gericht op een jonger publiek, met een zandstrand, en best gezellig.
Op de meest noord-westelijke punt gaan we naar Cape Drastis, waar witte kliffen uit de helblauwe zee opduiken. Het “Dover van Corfu”, zeg maar. Een must do.
In het westen rijden we verder naar Paleokastritsa, dat terecht bejubeld wordt om zijn fantastische kliffen en baaien. Het is er vrij druk en toeristisch, maar dat staat het natuurschoon niet in de weg. Bovenop de kaap is er een klooster, met een mooi binnenplein, een museumpje en een kerkje. Het klooster sluit echter tussen 13 en 15u; zo misten wij de helft. Maar een drankje met uitzicht over de zee maakte dit dan weer goed.
Iets verderop, na een spannende rit, komen we aan de ruïnes van het Byzantijnse fort Angelokastro. De oorsprong gaat terug tot in de 11e eeuw (wat een krachttoer moet het geweest zijn om dat fort om déze plaats te bouwen). Een stijle klim via de trappen brengt je bij de ruïnes zelf, die niet zoveel voorstellen, maar je wordt beloond met een prachtig panorama over Paleokastritsa.
Op de laatste dag van ons verblijf bezoeken we nog het Vlachérna klooster, vlakbij de luchthaven. Het is misschien wel hét bekendste beeld van Corfu: het kleine witte kerkje met daarachter het mini-eilandje Pontikonissi. De vliegtuigen razen over de hoofden heen om enkele honderden meters verder te landen, maar op één of ander manier hindert dit niet. Een mooi orgelpunt.
Isabelle & Marc
contacteer ons
Hoe kunnen we u helpen?
