Op de officiële website voor toerisme in Alaska verwelkomt de gouverneur ons met deze woorden : “Alaska verschilt van elke andere bestemming in de wereld. Elke dag biedt een onvergetelijke herinnering: een moeder eland met kalf, gletsjers en bergen, unieke inheemse culturen, de Russische erfenis en de ‘Gold Rush’ dagen.” Hij nodigt ons bovendien ook uit om “the Great Land” spoedig eens te bezoeken. Wel, wij zijn op zijn uitnodiging ingegaan !
Alaska is de grootste staat van de VS en is zo groot als Spanje, Frankrijk, Duitsland en de Benelux samen. Er wonen 800.000 mensen, waarvan ongeveer de helft in de buurt van Anchorage, de grootste stad van Alaska, woont (de hoofdstad is Juneau). Om Alaska te bezoeken moeten er dus keuzes gemaakt worden. Dit was onze trip :
Brussel – Reykjavik – Anchorage (3+7u) Anchorage | Homer via Hope | Seward | Palmer | Valdez via Cooper Crossing | Chitina-McCarthy-Chitina | Fairbanks | Denali via Ester en Nenana | Talkeetna | Anchorage | Witthier
De meest bedrijvige stad van de hele regio. 4th en 5th street zijn de belangrijkste aders van de stad. Er is een prachtig museum met zeer regelmatig nieuwe tentoonstellingen. In Ship Creek kun je aan ‘salmon viewing’ doen, samen met de ‘shorebirds’. Als trektocht kun je de Tony Knowles coastel trail aanpakken, die gedurende 20 km de zeearm (Turnagain Arms) volgt.
Verder bezoeken we de botanical garden (klein maar fijn, met een waarschuwing voor beren), het native heritage center (een soort lokaal Bokrijk met dans, gezang en eskimospelen). Met wat geluk kun je de “bore tide”, waarbij de zee het even overneemt van de rivier, zien in Beluga Point.
Prachtige weg naar Homer met in de verte Denali Mountain. Tussenstop in Hope : 2 café’s (gesloten), 2 huisjes en 100 mobile-camions met nog veel meer vissers. The Moose is Loose is er de beste patisserie (in een straal van 200km). In Homer zelf logeren we bij Brigitte (een Duitse) en Willy (een Zwitser). Zij met haar passie voor tuinen, hij de handige harry met veel humor. In Homer heb je het Alaska Island & Ocean Center, waar je een ‘nature walk met ranger’ kunt regelen. Ook de ‘Spit’, een landtong die 4 km de zee in loopt en een paradijs is voor vissers en gelukzoekers, is de moeite waard.
Veel heeft het stadje Seward niet te bieden. Het Sealife Center herbergt veel te grote vissen in veel te kleine bokalen, en het diner in de lodge – een kippen- en zalmburger – was afschuwelijk. Maar we doen wel een prachtige halve dag uitstap naar de Exit Glacier, waarvan de tijdslijn spectaculair is. Een voettocht naar ’the lost lake’ door een prachtig afwisselend landschap, op de tonen van ons beerbelletje (geen beer gezien, dus het werkt wel goed) en proevend van de ‘salmonberries’, een soort braambes.
Héérlijke rit van Seward naar Valdez: heel veel afwisseling, een kleine beer gezien, ‘bald eagles’ – het nationale symbool van de USA – en een mannetjesmoose. Daar de afstand te groot is overnachten we in Palmer. Een Nederlander heeft zich hier gesetteld en … that’s it. Voor de rest is daar niets te zien. We zochten een centrum, maar dat is er niet. De volgende dag rijden we verder naar Valdez. Onderweg een stop in Copper Crossing, waar de tijd toch wel is blijven stilstaan.
Valdez, vooral bekend voor zijn oliepijplijn en de verschrikkelijke natuurramp met de Exxon Valdez (1989), is prachtig gelegen. We boeken een dagtrip naar de Columbia gletsjer bij de Stan Stephens Co. Mooie dag voor een tocht op het water: geen wind en weinig stroming. Wij krijgen bezoek van otters, zeehonden, puffins (met hun felgekleurde bekjes) en zeeleeuwen. Bij het naderen van de ijsbergen zakt de temperatuur drastisch. Mutsen en handschoenen worden boven gehaald. We kunnen naderen tot op 4 km van de ijswand. De rest is voor de telelens, met indrukwekkend resultaat.
Tijdens een korte rit naar Chitina zien we vooral veel basket-vissers en vismolens. Het ‘vliegveld’ van Chitina, ziet er allesbehalve veelbelovend uit : een half voetbalveld met een barak, wat parkeerplaatsen en 1 rood vliegtuigje. Voor de rest niemand te zien. Later komen de andere passagiers (nog 6) aan en nog een tijdje later landen onze 2 luchttaxi’s.
Wat dan volgt is een adembenemende (!!) vlucht naar McCarthy. Een busje brengt ons over een hobbelige weg naar Kennicott Lodge. Kennicott is een oude mijnstad, waar men blijkbaar drie restauratiefasen in acht heeft genomen : ‘laten liggen’ (er liggen tonnen oud ijzer), ‘niet laten instorten’ en ‘terug opbouwen’. De volgende morgen ondernemen we een gletsjertocht onder deskundige leiding van Zach, ’s avonds afgerond met een interessant bezoek aan de mijnsite.
Een lange rit (600 km), met veel ‘zichtjes’, een stop in Delta Junction en North Pole (een oversized 365/365 kerstmarkt). Fairbanks zelf is een klein aangenaam stadje aan de Chena rivier. Door de hevige regenval van de laatste dagen is er hier en daar toch wat wateroverlast. We bezoeken het volgestouwd ‘Museum of the North’, ondergebracht in een afschuwelijk gebouw, en vooral gewijd aan de Inuit. Creamer’s Field is dan weer ideaal voor het spotten van kraanvogels, en er is een kleine maar fijne botanische tuin. Verder valt het op dat het leger sterk aanwezig is (Fort Wainwright); de Russen zitten dan ook vlakbij …
Een korte rit met verrassende tussenstops : Ester, oorspronkelijk een goudmijn stadje, nu nog een autobussenkerkhof, met nog een echte saloon en andere typische merkwaardigheden; Nenana, met een railway museum en de ‘tripod’ voor de jaarlijkse ‘Nenana Ice Classic’, waarbij moet geraden worden wanneer het ijs zal breken op de Tanana River.
We maken eerst even kennis met dit park via het Visitors Center en het Wildness Access Center. Daarna verkennen we de ‘horse shoe lake trail’ en hebben al onmiddellijk prijs met mama en baby moose en een bever. Het dorpje in de buurt van Denali, Healy, doet ons denken aan Blankenberge.
We trekken op dagtocht met de bus naar Eielson Visitors Center en spotten grizzly bears, moose, caribou en Dall sheep, met hun prachtige hoorns. De volgende dag verkennen we met een ranger Cathedral Mountain, vanwaar we een prachtig zicht hebben op Denali Mountain. Op de terugweg stopt de bus voor een nest ‘willow ptarmigan’ (sneeuwhoen, de mascotte van Denali). Na de sledehondenshow keren we via de Rock Creek trail en de Road Side trail terug.
Het meest onvergetelijk moment was ongetwijfeld de fantastische gletsjertocht in Denali National Park en het bezoek aan Kennicott !
Talkeetna, de obligate stop op weg naar Anchorage. De place to be voor de laatste souvenirs; het dorpje heeft dan ook niet veel meer te bieden. Alhoewel, er is een bijzondere ‘historic walk’ en het lokale museum schenkt veel aandacht aan de pioniersvrouwen en de beklimming van Mount Denali. Bij de rangers kun je een indrukwekkende video bekijken over de beklimming ervan.
’s Anderendaags proberen we de River hike. Het wordt veel, heel veel improviseren, met op het einde natte voeten en een stortbui om af te sluiten. Onze bottines zullen nog twee dagen nat blijven.
Onze laatste 200 km van de roadtrip (2222 km). We logeren deze keer in een B&B, in een modern optrekje bij de rivier, met dinner in ‘The Brewhouse’. Onze laatste dag levert nog een aantal surprises op. Zo kunnen we uiteindelijk wel de ‘Bore Tide’ zien, ontdekken we per toeval een ‘zalmval-rivier’ en kunnen we via de treintunnel naar Witthier voor een kort bezoek.
Ingrid & Dirk
Wat ons het meest is bijgebleven van Alaska is de grootsheid van de natuur en de eenzaamheid op de wegen. Hou je van wandelen en natuur, wil je de lekkerste zalm of heilbot ter wereld proeven, dan moet je in Alaska zijn!
contacteer ons
Hoe kunnen we u helpen?
